Zolang als ik me kan herinneren, heb ik een grote fascinatie voor vuur. Als kind was ik al met vergrootglazen, aanstekers en lucifers in de weer. Oud en nieuw kon niet lang genoeg duren. Tijdens mijn studententijd werden kerstdiners afgesloten met een brandende kerstboom in de vuurkorf. Achteraf is het een wonder dat er geen ongelukken zijn gebeurd.
Afgelopen periode heb ik dan ook met groot plezier in de keuken van Philip de Goey mogen kijken. Zijn onderzoek richt zich op het verbranden van metalen, zogenaamde Metal Fuels. Koren op de molen voor deze amateurpyromaan.
In 5 tot 10 jaar wil Philip zijn Metal Fuels vertalen naar allerlei toepassingen op het gebied van duurzame energie. Philip droomt ervan om met zijn Metal Fuels energiecentrales van hernieuwbare energie te bedienen. Ook hoopt hij de Metal Fuels in te kunnen zetten als alternatief voor de vervuilende stookolie die nu gebruikt worden in grote containerschepen.
In de overstap van fossiele brandstof naar hernieuwbare energie zitten we met een levensgrote uitdaging. Hernieuwbare energie volgt namelijk het weer. Geen zon of wind, geen energie.
Opslag is het antwoord en voor heel veel toepassingen wordt dit al ingezet. Denk hierbij aan de elektrische auto’s van Tesla en de Power Walls in huizen. Voor grote energie slurpende toepassingen, zoals energie centrales, scheepvaart en zwaar transport, schieten batterijen tekort. Metal Fuels gaat dit probleem oplossen.
Metal Fuels is eigenlijk niets meer dan metaalpoeder. Wanneer je dit verbrandt komt de energie vrij en krijg je metaaloxide. Deze metaaloxide kun je weer omzetten tot metaalpoeder door energie toe te voegen. Het proces is CO2-vrij en stelt ons in staat om hernieuwbare energie in grote hoeveelheden duurzaam op te slaan. Verder is de metaalpoeder veel compacter dan batterijen, ook wel fijn als je de wereld rondvaart op een containerschip.
In de laboratoria van de Technische Universiteit Eindhoven wordt nu driftig met vuur gespeeld, maar wel op kleine schaal. De vlam moet gecontroleerd branden en de metaaloxide moet netjes afgevangen worden. Het team van onderzoekers wordt ondersteund door het 12-koppig studententeam (Team Solid) en er worden mooie resultaten geboekt. Wanneer het labwerk afgerond is, zal de overstap gemaakt worden naar de Metalot Campus.
Op de Metalot Campus kan het grote werk beginnen. Op de campus zullen de studenten, onderzoekers samen met het bedrijfsleven real-life experimenten uitvoeren. Het doel is om een mini Metal Fuel energiecentrale te bouwen als demonstratiemodel.
Metalot is nu in ontwikkeling maar wordt de hotspot op het gebied van duurzame energie. Dit unieke ecosysteem brengt onderzoekers, studenten, bedrijfsleven en overheden bij elkaar om technologieën als Metal Fuels naar de markt te brengen. Metalot heeft alles wat een technologie als Metal Fuels nodig heeft: een solar park, metaal bewerkende industrie, top onderzoekers, labfaciliteiten en ruimte op het bedrijventerrein.
Persoonlijk kan ik niet wachten om de opstelling in werking te zien.
Fränk de Jong is oprichter van het Innovatie Advies Bureau The Future. Vanuit deze hoedanigheid komt hij met veel innovatieve partijen in contact. Samen met Philip de Goey kijkt hij naar de ontwikkeling van Metalot Circularity Center Cranendonck (Metalot3C), de ontwikkeling van Metal Fuels en de financiering hiervan.
(Foto (c) Bart van Overbeeke)
Als je dit artikel leuk vindt, lees dan ook:
