In Eindhoven wonen, studeren en werken mensen afkomstig uit veel verschillende landen. E52 bespreekt elke week met een international wat hen hier heeft gebracht en hoe het leven in Eindhoven is.
Naam: Corinne Heyman
Land van herkomst: België
Werk: freelance theatermaker, schrijver en theaterdocent
Met een fris gezicht, voorzien van blosjes van de kou, komt Corinne binnen bij Onder De Leidingstraat. Eigenlijk onmiddellijk starten we met haar verhaal hoe ze in Eindhoven terecht is gekomen. Het blijkt dat Corinne uit Antwerpen komt. Ze is dus tot nu toe de international in deze serie die het minst aantal kilometers aflegde om hier te komen. En ondanks de korte afstand zijn er genoeg verschillen, maar daarover later meer. “Ik ben blij dat we hier eindelijk zijn. We zijn net in het nieuwe jaar in ons huis getrokken. Ik ben samen met jongen uit Budel, waar hij ook zijn atelier met zware machines heeft. Die machines verhuizen was eigenlijk geen optie. Vanuit Eindhoven kan hij makkelijk naar Budel en ik kan nog op en neer naar Antwerpen waar ik theaterdocent ben.”
Een huis vinden was nog niet zo makkelijk: “Een huis kopen ging niet en voor huren in de vrije sector wordt de lat erg hoog gelegd. We dachten dat we er nooit tussen zouden komen. En ook al kwamen in aanmerking voor huren via een woningcorporatie, dan zouden we acht jaar moeten wachten op een huis. Uiteindelijk hebben we via een verhuurbedrijf toch een woning gevonden. Het is niet voor het eerst dat ik een huis deel met een Nederlander. In mijn studententijd woonden ik ook met Nederlanders in mijn studentenhuis. Mijn vriend kwam daar op bezoek bij vrienden en zo hebben wij elkaar ontmoet. Samenwonen met Nederlanders is ook heel handig. Ze zijn veel directer en praktischer.”
“Qua uiterlijk kun je Eindhoven en Antwerpen niet echt met elkaar vergelijken. Maar wat betreft ontwikkelingen, innovatie en vernieuwde delen van de stad wel. In Antwerpen worden ook wat ruigere delen van de stad veranderd in woon- en werkgebied. Het grappige is dat je in Antwerpen allerlei pleinen hebt en dat je van tevoren nooit weet of er wat te doen is. Net als Strijp S zijn soms uitgestorven en soms is er van alles te doen. En daar kent ook iedereen elkaar, net als hier. Maar ik moet hier nog echt een netwerk opbouwen. Vorig jaar ben ik daar al een beetje mee begonnen. Ik heb schrijfles gegeven aan ouderen in een verzorgingshuis van Vitalis. Dat was heel erg leuk om te doen. Ik heb er gelijk geschiedenisles over Eindhoven van de deelnemers bij gekregen.”
“Eindhoven is nu onze nieuwe woonplek, maar we beschouwen het nog als een compleet nieuwe stad om te ontdekken”Corinne Heyman, Theatermaker
De taal kan soms een struikelblok zijn voor Corinne. “In het Vlaams gebruiken we vaak ook Franse woorden. Zo kon ik niet op het Nederlandse woord voor aansteker komen, maar ja bij ons heet dat een allumeur. We spreken ook veel woorden met een andere klemtoon uit. Ik geef les aan kinderen en zij letten nu heel erg op of ik wel Vlaamse woorden blijf gebruiken. Zo niet, dan corrigeren ze mij direct. Ik was eigenlijk nooit bezig met het Belg zijn, maar toen ze hier bij de gemeente vertelden dat ik na vier jaar in Nederland ook Nederlander mag worden, was mijn eerst reactie dat ik dat echt niet zou doen. Daar tegenover staat dat mijn vriend ook geen Belg zou willen worden als we daar zouden wonen. En toch verschillende Nederlanders en Belgen niet zo van elkaar. Ze zijn allebei even gierig en op zoek naar het goedkoopste. Wat wel anders is: hier is het normaal dat je een rondje geeft als je met vrienden op café gaat, maar in Antwerpen deden we dat helemaal niet.”
“Ik houd van de praktische kant van Nederland. Veel dingen zijn beter geregeld dan in België. Een heel simpel voorbeeld: hier zie of hoor je in de bus waar je eruit moet. In België mag je blij zijn als de chauffeur naar je wil roepen dat je er bent. En hier vinden bedrijven het milieu en efficiëntie vaak belangrijk. Je kunt heel online regelen, zonder printen. Maar ik heb dus Vlaamse opdrachtgevers die geen digitaal overzicht van mijn ov-chipkaart willen bij een declaratie, maar fysieke kaartjes.”
“Ik ben in Eindhoven al in een paar mooie kroegjes geweest. We wonen tegenover café Kraaij & Balder, een echt oud Eindhovens café. En vlakbij de Trudokerk zit een café met een papegaai. Ik vond dat een surreële plek om te zijn. Al zittend aan de bar doe ik een soort antropologisch onderzoek als inspiratie voor mijn werk. Ik houd van dat soort plekjes. Eindhoven is nu onze nieuwe woonplek, maar we beschouwen het nog als een nieuwe stad om te ontdekken. Ik ben nog op zoek naar een leuk park waar we met mooi weer naar toe kunnen en een hardlooproute. Ik heb het gevoel dat ik hier veel jaren kan gaan doorbrengen.”
Lees hier alle verhalen in deze serie.
Fotografie: Diewke van den Heuvel
